Ανταλλαγες

φιλιες,ερωτες...

κρυφες μελαγχολιες.

και ειναι ολα εκεινα που μενουν ανομολογητα...
ανεκφραστα και χωμενα καπου εκει βαθια στον κοσμο της θολης σκεψης.
ανταλλασσεις χαμογελα και λεξεις ασημαντες.
κουβεντες χωρις περιεχομενο.
βλεμματα καρφωμενα στο κενο.
φροντιζεις ετσι ωστε η ψυχη σου και το εγω σου να μην αντικατοπτριζεται στην εικονα σου,στα ματια σου.
γιατι ετσι νιωθεις ασφαλης και αδιαπεραστος.
υψωνεις ενα τειχος που δεν γκρεμιζεται με απλα πυροβολικα.
και περιμενεις.
στο δικο σου εδαφος,μην αφηνοντας κανεναν να κατακτησει ουτε ενα μικρο κομματι του.
καποια στιγμη ομως πεφτει η αυλαια και πεφτουν και οι μασκες μαζι της...

και τοτε η μενεις,
η προχωρας...

δωσμου κατι να μεινω λοιπον.
χωρις μασκες,σιωπες και ανομολογητα σαγαπω.

αλλιως ξερεις,βαζω το ενα ποδι μπροστα απο το αλλο,δινω λιγη δυναμη και ξεκιναω να περπαταω.

φανταζομαι ετσι προχωρας...


οι ανθρωποι δεν ειναι καθολου χαζοι.η τουλαχιστον οχι ολοι.
μπορουν να φτιαξουν νοητες παραστασεις,ουτοπικες απατες για να ζησουν κατι,να γλειψουν τις πληγες που τους δημιουργησε ο χρονος και οι σχεσεις,να παρηγορησουν τον ανολοκληρωτο εαυτο τους.
αλλα ξερουν.
αυτο θες να ειμαστε?
ενα σαγαπω που ξεχασαμε η αρνηθηκαμε να πουμε και κατεληξε απλως σε ενα απροσωπο
"χαρηκα για την γνωριμια"?

στο νου μου εικονες.
τα "τολμω" να μην γινονται "τι θα γινοταν αν".
τα "μπορω" να μην καταληγουν "επρεπε να το χα κανει".


http://www.youtube.com/watch?v=3nt4GKxd7Ms