μέρα νο"έχω χάσει τις μέρες"

Θα ήθελα μια κούπα καφέ παρακαλώ, και ένα κουλουράκι από κείνα με την κανέλα, τα αγαπημένα μου. Όχι άλλα παυσίπονα. 

Μα γιατί με κοιτάζετε απορημένη; 

Δεν μου αρκεί πλέον μια προσωρινή παράλυση, ένα παροδικό, σαχλό μούδιασμα. Κουράστηκα να υφίσταμαι αυτή τη διάψευση. Τουλάχιστον η διάψευση του έρωτα, αν και καταλήγει στο αυτό αποτέλεσμα, είναι πιο διασκεδαστική. 

Μα γιατί δεν μιλάτε; Δεν έχετε ξαναδεί δάκρυα; Νομίζετε εσείς είστε περισσότερο ευτυχής; 

Πρέπει να είστε πολύ αφελείς αν το νομίζετε αυτό. Με εκνευρίζετε όλοι εσείς οι ευτυχείς που δεν ξέρετε ότι είστε δυστυχείς.

Πιστεύετε ότι είμαι τρελή, έτσι δεν είναι; 

To βλέπω στα μάτια σας, μη προσπαθείτε να με πείσετε για το αντίθετο. Για να σας απαντήσω, ναι μάλλον είμαι τρελή. Αλλά δεν καταλαβαίνετε ότι είμαστε όλοι μας τρελοί κατά κάποιο τρόπο. Βλέπετε, όλα γύρω μας είναι μια ψευδαίσθηση, ο έρωτας, η τέχνη, τα ναρκωτικά. Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να ζητώ την απαλλαγή μου από τις υπηρεσίες σας για να βρω πίσω τη δική μου ονειρική ψυχεδέλεια. Δεν υπάρχει λόγος να μένω άλλο εδώ, δε νομίζετε; Με έχει κουράσει και αυτό το φως. Και το κρεβάτι έχει ξεκινήσει να παλιώνει. Τα κόκαλά μου το ξέρουν. Προχτές έπεσα κιόλας στην προσπάθειά μου να διώξω αυτό το όνειρο. Να, δείτε, έχουν μείνει κάποια σημάδια. Σας παρακαλώ, βγάλτε με από δω μέσα, είναι ανυπόφορο. Παρακαλώ, τουλάχιστον.. Όχι, όχι, περιμένετε λίγο, ακούστε με.. Θα ηρεμήσω, μην ανησυχείτε. Φέρτε την εδώ πριν μου μπήξετε αυτό το πράγμα..  Μ'ακούτε;  To όνομα της είναι.....