Με φοβήθηκες τόσο πολύ που με συρρίκνωσες;
Δεν καταλαβαίνω.
Διαλέγεις να με καταπιείς και εγώ το υφίσταμαι αθώα,γλυκά και αμήχανα.
Δεν παραπονιέμαι.
Ρισκάρω.
Σε νικάω και ηττώμαι.
Με ξεγελάς και σε γεύομαι.
Με ελευθερώνεις και εγώ επιλέγω πάλι το κελί σου.
Κουμπώνω μαζι σου.Το νιώθεις μήπως;
Εξουσία και αδυναμία ταυτόχρονα.
Διεκδίκηση και νωθρότητα.
Σιγουριά και φόβος.
Απελευθέρωση και ταπείνωση.
Αντέχω να με χάσω ξανα.Αντέχεις να δοκιμάσουμε;
θα πρέπει να αντέξει..
ΑπάντησηΔιαγραφήθα πρεπει
Ετσι ελπιζω και εγω..
Διαγραφήμακαρι να μπορουσα να του κανω κι εγω αυτην την ερωτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεις..το θεμα ειναι να θελεις..
ΔιαγραφήΑντεχω να με χασω ξανα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕναι!
Αυτο με τρελενει.
Οτι ωρες ωρες για να το ξαναζησουμε αντεχουμε να ξαναχαθουμε...!
καλο σου βραδυ!
Ετσι ακριβως..Η θεληση ειναι πανω απο ολα..
ΔιαγραφήΚαλο βραδυ :)
"Κουμπώνω μαζί σου."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφη φράση. :)
Την κρατώ.
Καλό σου βράδυ.
:)
ΔιαγραφήΤα φιλια μου!!
μου θύμισες ένα ποίημα του μπουκόφσκι το οποίο και παραθέτω:
ΑπάντησηΔιαγραφή“I have died too many times
believing and waiting, waiting
in a room
staring at a cracked ceiling
waiting for the phone, a letter, a knock, a sound…
going wild inside
while she danced with strangers in nightclubs…
out of the arms of one love
and into the arms of another
it’s not pleasant to die on the cross,
it’s much more pleasant to hear your name whispered in the dark.”
Εξαιρετικο..
ΔιαγραφήΓενικα ο μπουκοφσκι εχει πετυχημενα εργα..
:)