Aναδομηση

Πληροφοριακα,ολο και περισσοτερο ξετρυπωνω απο εκεινο το καβουκι που με ειχε κατακλυσει.Ναι,εκεινο για το οποιο σου εχω μιλησει αμετρητες φορες,ξανα και ξανα σε καθε συζητηση η καβγα.Το καβουκι της αρρωστημενης,αυτοκαταστροφικης συνειδησης.

Μαλλον δεν καταλαβαινεις.Δεν καταλαβαινεις ποση δυναμη και ωθηση μου δινει η θεληση σου,το δικο σου "δουναι",ο τροπος που αγαπας.

Μου οδηγει τη σκεψη,μου την κατευθυνει σε μια σωστη πεποιθηση για τους ανθρωπους.Μου εξυγιαινει την εννοια που ειχα για την αγαπη,τον ερωτα,την ειλικρινεια,ξες ολα αυτα τα απαραιτητα "τουβλα" μιας σοβαρης και ωριμης σχεσης.Μου ξεδιαλυνει το πως πρεπει να συμπεριφερομαι.Μου μαθαινει ενα σωρο ομορφα πραγματα με τετοιο τροπο ωστε εγω να βγαινω πιο εξυπνη απο ολο αυτο.Με μεγαλωνει.Με ομορφαινει.Με βγαζει απο την αρρωστια του παρελθοντος,με ηρεμει.Με κανει πλουσιοτερη συναισθηματικα,ηθικα,πνευματικα.Με εκπαιδευει να σκεφτομαι αλλιως.Οχι ετσι ωστε να καταπινει αυτο που ειμαι και να με αναδιαπλαθει,αλλα ετσι ωστε να ρουφαει τα λαθη που εχουν γαντζωθει πανω μου-η καλυτερα μεσα μου- και να προσθετει ενα καινουριο κομματι του εαυτου μου.Με κανει ανθρωπο.Ανθρωπο ικανο να δει παραπερα.

Μικρες μικρες δοσεις η χαστουκια.

Σκεφτομαι οτι μου αξιζει αυτο.

Και στο τελος,θα γινω απολυτα υγιης.

Αρκει να μην δηλητηριαζομαι(μαστε) και αρρωσταινω εκ νεου.

Σ'ευχαριστω.