Κάθε που φεύγεις ακούω κλασική μουσική γιατί μου θυμίζει εσένα και τον κόσμο σου,και μου επιτρέπει να χωθώ εκεί μέσα,μακριά απ'όλους και όλα.Μου αρέσει ο κόσμος σου, όσο μπερδεμένος και πολύπλοκος είναι.Μ'αρέσει που δεν ανοίγεις εύκολα τις πόρτες σου, και πιο πολύ μαρέσει που σε έχω κερδίσει.Κοιτώ τον κόκκινο τοίχο μου και σε φαντάζομαι να μου μιλάς ακατάπαυστα για τις κοινωνίες και τους ανθρώπους που ονειρεύεσαι και εγώ να σε κοιτώ με θαυμασμό.Είναι μεγάλο πράγμα αυτό που έχουμε κάνει.
