the arrival of birds (cinematic orchestra)

και ήταν καλοκαίρι κάπου στο ξημέρωμα και εγώ χυνόμουν στα σπλάχνα σου

ακουμπούσα το στήθος σου και το στόμα μου ήταν πάνω στο δικό σου

σε ένιωθα διαρκώς εξαρτημένη

περιμέναμε, ενωμένες σαν ένα σώμα βουλιαγμένο στο αυτό στρώμα, το επόμενο πρωί για να διασχίσουμε νέες αποστάσεις

να ζήσουμε δίχως σύμπαν, δίχως ραγίσματα

και έξω ο ουρανός αγέλαστος να χώνεται ορμητικά στα δικά μας χαμόγελα.

αλληλοσυμπληρωνόμαστε και αλληλοσυγκρουόμαστε

αλλά ακόμη δεν πετύχαμε τον σκοπό μας.

αυτοάνοσο

Και αν ποτέ με ρωτήσουν

τι έκανα τις νύχτες ,

όταν το σώμα μου

μαζευόταν στην άκρη του κρεβατιού,

θα τους πω

πως μετρούσα την ευτυχία μου,

με τα δάχτυλα.

Σαν τα δάχτυλα που απλώνονται και ζητούν εξηγήσεις.

σε σκέφτομαι να με φιλάς και διχάζομαι

και μετά να μου μιλάς για αυτά τα μικρά μυστικά που μόνο εσύ γνωρίζεις

και εγώ να γυρνώ και να σε κοιτώ μοιρολατρικά.

το πως απομακρύνομαι και συνθλίβομαι,

σε αιφνιδιάζει

ίσως απ'την άλλη να συμβάλλει στην απομυθοποίησή μου.

εξαίσια εκτεθειμένοι

έχω κουραστεί

από τη θλίψη

τον ύπνο

το θρόισμα των ποδιών στο πάτωμα

το είδωλο στον καθρέφτη

που δεν λυπάται

είναι μόνο

κομμάτια ακινησίας

ένα τόσο δα μπορεί να μου ανήκει

.

αυτή τη στιγμή και φοβάμαι και κρυώνω 

αλλά θα σκεπαστώ καλύτερα και θα προσπαθήσω να κοιμηθώ 

και δεν θα σε πάρω τηλέφωνο να έρθεις.