"στιγματα" ζωης

Εχω καταληξει πως δεν φτανει μια τελεια.Αν και ειναι αυστηρη και ρητη.Οριστικη και απλη.Αποφασιστικη.Δεν σου δινει επιλογες.Καμια υποσχεση και καμια υποθεση.Η πραγματικοτητα.

Αλλα μετα σκεφτομαι οτι θες κατι παραπανω...Κατι που να σου εξαπτει την φαντασια...Κατι που να σου γεννα προσδοκιες...Να δειχνει οτι κατι συνεχιζεται...Να σε γεμιζει εκπληξεις...Αλλα ταυτοχρονα και ενα φοβο για το αγνωστο...Οτι κατι ισως αλλαξει...Ξερεις,οι τρεις τελειες δειχνουν κατι πιθανο...Αλλα ειναι σαν το μπασκετ...Ποτε δεν ξερεις σε ποια μερια του γηπεδου θα πεσει η μπαλα μετα το τζαμπολ...Και αμεσως σκεφτεσαι πως θελεις να νιωσεις κατι πιο σιγουρο!Ενα χτυπημα στην πλατη οτι ολα πανε και θα πανε καλα,οτι τα καταφερες μια χαρα!Ενα στιγμα ενθουσιασμου!Μια νοτα ομορφιας!Θελεις το θαυμαστικο στο τελος της μερας,να σε επιβεβαιωσει και να σε κανει να κοιμηθεις ησυχα!(ξερεις,αυτο το καινουριο κολπο που κανεις οταν με φιλας ειναι μια μορφη θαυμαστικου!)

2 ειναι ισως οι προβληματικες περιπτωσεις.Το κομμα,που σκαει μυτη και σου δινει μια ανασα στην μακροπεριοδη προταση σου,προσφερει μια παραταση,μια δευτερη ευκαιρια,χρονο πριν προχωρησεις σε κατι αλλο πιο σιγουρος,αλλα πρεπει να προσεξεις που θα το χρησιμοποιησεις γιατι πολλες φορες παιρνει τη θεση της τελειας, και μαλιστα σκοπιμως.Ο αλλος μπελας,γεματος δυναμικοτητα σε κανει να αναρωτιεσαι: Ειναι αυτο που νομιζω η οχι?Θα παρω απαντησεις?Τι να κανω τωρα?Ολα ενα ερωτηματικο,με αμφιβολιες και προβληματισμους.

Οπως και να χει,παντα ερχεται η καταλληλη στιγμη που ειτε για προσωπα ειτε για καταστασεις φευγεις απο το να κυμαινεσαι σε ενα ερωτηματικο και σε τρεις τελειες και η φτανεις να καταληξεις στο θαυμαστικο η να βαλεις μια τελεια συντροφια με μια παυλα.

(* Σε καποιες περιπτωσεις,ωστοσο,στις παρενθεσεις,που συνηθως αγνοουμε,βρισκεται το νοημα...)