(...)

μα εγω γιατι νιωθω περιεργα?

οταν εισαι διπλα μου δεν ξερω τι σκεφτεσαι και με φοβιζει αυτο.

με εμποδιζεις...

με εμποδιζεις να σου δειξω...

και ειναι τοσο κριμα γιατι ο κηπος μου ειναι τοσο μεγαλος και πλουσιος...και ειμαι σιγουρη πως και ο δικος σου ειναι,αλλα αντι να κοιτας αυτον προτιμας να κοιτας τον ηλιο,

ξες,πανω...

και ειναι μετα που με κοιτας ετσι και τα ξεχναω ολα.

και μετα,παλι φευγεις και βυθιζομαι στη νυχτα και στις σκεψεις.

απορω που με οδηγεις...