μεγάλη πόλη τελικά

αστικές νύχτες
άλλοτε υπό τους ήχους της σιωπής, πλάι σε ερμητικά κλειστούς, αφηρημένους ανθρώπους
άλλοτε υπό δυνατά γέλια και ζωηρές αψιμαχίες, ανάμεσα σε γνωστά, ζεστά πρόσωπα

το ένα τσιγάρο μετά το άλλο για να γεμίζει την οικειότητα
το ένα ποτήρι μετά το άλλο για να φτάσουμε ένα επίπεδο παραπέρα




μα δεν φτάνουμε ποτέ γιατί τα τρώει όλα ο φόβος 
για την παραδοχή
για την επαφή
για την απόρριψη
για την σύγκριση
για το δέσιμο
για το καινούριο
για την αλήθεια

εγώ εξαφανίστηκα

εσύ είσαι πάντα εκεί,στο πίσω μέρος του μυαλού μου

ευτυχώς ή δυστυχώς.

on laisse tomber

Aux innocents les mains pleines
Je t'emmène plonger dans la Seine
Et nager dans les courants forts de Beauchamp
Nager dans les rivières, remonter les ruisseaux
Puis prendre un bain brûlant
Où je laverai ta peau au lait d'ânesse
Avant de sécher ton corps moi-même, comme avant
Quand on était adolescents
Je veux faire l'amour dans les champs
Dans les clairières, dans les taxis
Je veux faire l'amour partout
Même sur les toits de Paris
Je veux résider au creux de ton cou
Et dans tes draps parfumés au lilas

να μη χαθούμε μέσα στην ερημιά του κόσμου

αλλά χαθήκαμε στη μέση της νύχτας.

το πρωί μου τηλεφώνησε όπως κάθε φορά, 

σαν τίποτα να μη συνέβη ποτέ,

και ο κύκλος ξανάρχισε.