η αντικειμενικότητα είναι υποκειμενική

Δηλώνω αλλεργική σε αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα
τα πάντα είναι εγωιστικά και προκαθορισμένα
εσύ επιμένεις να μου υπενθυμίζεις πως επαναλαμβάνομαι
μα δεν τέθηκε ποτέ ζήτημα πρωτοτυπίας
η τυχαιότητα είναι ρομαντική αλλά ελάχιστα λειτουργική
μου είπες πως δε θέλεις να δώσουμε όνομα στα συναισθήματά μας
και εγώ γέλασα γιατί μόλις τους το έδωσες

όσο περισσότεροι στέκονται δίπλα μου
τόσο περισσότερο σκέφτομαι αν κάνω κάτι λάθος

κατάλαβες τώρα γιατί δεν μπορείς να με φτάσεις στα άκρα;
είμαι ήδη εκεί
και γιαυτό ευθύνονται ένα ζευγάρι μάτια και ένα κάρο ανασφάλειες

Gemini feed

https://www.youtube.com/watch?v=2IeyrEUkBSk

Open up your eyes
There's nothing on my body left to see
I tried a thousand times
I tried to say 'I love you', but you didn't hear me
And you're passive-aggressive
Convinced me other people didn't care about me

And you're passive-aggressive

And to think you would get me to the altar
Like I follow you around like a dog that needs water
But admit it that you wanted me smaller
If you would have let me grow
You could have kept my love


You and me together we were gemini feed

And we were so depressive

Να σ'αγαπώ κι άλλοι να σ'έχουν είναι άδικο.

Cause

the smell of her perfume echoes in my head still.

άφιξη

δεν είναι ούτε σε μένα κατανοητές οι βαριές και καταστροφικές λέξεις

τα βαθιά ή μη ερωτήματα 

οι σαφείς απαντήσεις ή οι ύποπτες σιωπές

η αίσθηση του να σε κοιτάω στα μάτια και να ξέρω ήδη

ενώ το αμέσως επόμενο λεπτό καταφτάνει η πικρή διάψευση

οι συνεχείς σκέψεις 

τα αδιέξοδα σενάρια

οι δραματοποιήσεις 

τα δάκρυα και τα διλήμματα

οι αποφάσεις και οι επιλογές

τα σωστά λόγια και οι λάθος ενέργειες

ναι όλα αυτά κρύβουν μεγάλες αμφιβολίες

συγγνώμη λοιπόν

που δε μπορώ να το δαμάσω

αυτό που σα σκιά σέρνεται 

που πέφτω στην παγίδα

και αφήνω τα μάτια μου

να ξερνάνε σιγουριά πάνω στα δικά σου

τη στιγμή που καθόλου δεν την έχεις ανάγκη.

even though

έχει πλάκα

και είναι ταυτόχρονα αξιολύπητο

το πόσο σε θέλω ακόμα

και πόσο περιμένω κάθε φορά να με ξενερώσεις

ώστε να σε στείλω επιτέλους στο διάολο.

και είμαι μάλλον μικρόψυχη και τιποτένια

που ζηλεύω

και αναρωτιέμαι γιατί είμαι τόσο αφελής

που έπεσα πάλι θύμα της ανασφάλειας σου

ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα ναι αλλιώς.

ας παίξουμε ένα παιχνίδι

Θα βάλω ένα τραγούδι στο μυαλό μου και 

κάθε μέρα θα γράφω από ένα στίχο.

Το ίδιο θα κάνεις και εσύ 

και όποιος το βρει νωρίτερα χάνει. 

Τι λες;

take the bandage off his eyes

ικανοποίησες τη δίψα σου για απομυθοποίηση;

Μπορεί να με έχεις από κάτω και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή

Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο

Και σαν σκυλί να με κλωτσάς μεσ τη βροχή

Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις πως μου χεις πάρει κιόλας την ψυχή

Κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως μια για πάντα έχω χαθεί

Εγώ θα φλέγομαι, θ' ανθίζω, θα γιορτάζω, θ' ανατέλλω

Θα σε καίω

Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο

Θα ανατέλλω

Μπορεί αν θες με ένα σου ψέμα να με κρατάς μέσα στη λάσπη

Κι αν πάλι χρειαστεί να μου φοράς τα πιο ωραία σου κουρέλια

Και να με βγάζεις σαν σκλαβάκι στο σφυρί

Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις πως μου χεις πάρει κιόλας την ψυχή

Κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως μια για πάντα έχω χαθεί

Εγώ θα φλέγομαι, θ' ανθίζω, θα γιορτάζω, θ' ανατέλλω

Θα σε καίω

Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο

Θα ανατέλλω

Ακόμα κι όταν θα νομίζεις πως μου πήρες τη ψυχή

θα σε καίω

Κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως για πάντα έχω χαθεί

Θα ανατέλλω

(αν) α παραγωγή

κάθε πρωί αναπνέω τις στάχτες μου
κάθε βράδυ ξεπλένω τ'απόβλητά σου.

όσο εσύ χάνεσαι

(..)
Η αγάπη είναι συντροφιά.
Δε ξέρω πια να οδεύω μόνος μου στους δρόμους,
γιατί πια μόνος δεν μπορώ να οδεύω.
Μια σκέψη ορατή με κάνει να πηγαίνω πιο γρήγορα 
να βλέπω λιγότερο,
και μαζί να χαίρομαι που οδεύω βλέποντας τα πάντα.
Ακόμη κι η απουσία της είναι κάτι που είναι μαζί μου.
Κι εγώ την αγαπάω τόσο 
που δεν ξέρω πώς να την επιθυμώ.
Σαν δεν την βλέπω, 
τη φαντάζομαι κι είμαι δυνατός σαν τα ψηλά δέντρα.
Αλλά σαν την βλέπω τρέμω,
δεν ξέρω τί έγινε αυτό που αισθάνομαι στην απουσία της.
Ολόκληρος είμαι κάποια δύναμη που με εγκαταλείπει.
Όλη η πραγματικότητα με κοιτάζει 
σαν ένα ηλιοτρόπιο που χει στο κέντρο του το πρόσωπό της.

(..)
Πέρασα τη νύχτα ολόκληρη, χωρίς να μπορώ να κοιμηθώ,
βλέποντας αδιάκοπα τη μορφή της
βλέποντάς την πάντα με τρόπους διαφορετικούς απ'ότι τη συναντώ.
Κάνω σκέψεις με την ανάμνηση αυτού που είναι όταν μου μιλάει,
και σε κάθε σκέψη εκείνη αλλάζει σύμφωνα με την ομοιότητα της.
Αγαπώ είναι σκέφτομαι.
Σαν τη σκεφτώ, σχεδόν ξεχνάω να αισθάνομαι.
Δεν ξέρω τί θέλω, ακόμη κι απ'αυτήν,
κι εγώ μόνο αυτήν σκέφτομαι.
Μια μεγάλη αφηρημάδα ζωντανεύει μέσα μου.
Όταν επιθυμώ να τη συναντήσω,
σχεδόν επιθυμώ να μην την συναντήσω,
για να μην πρέπει να την αφήσω μετά.
Και προτιμάω να τη σκέφτομαι,
γιατί όπως είναι με κάνει και φοβάμαι.
Δεν ξέρω τί θέλω, 
ούτε θέλω να ξέρω τί θέλω.
Θέλω μόνο να τη σκέφτομαι.
Δεν ζητάω τίποτα από κανέναν, 
ούτε απ'αυτήν,
μόνο να σκέφτομαι.

απόσβεση

Θυμώνω, 

και πιο πολύ θυμώνω που διαπιστώνω ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να θυμώνω.

Βέβαια, ο θυμός μπορεί να πηγάζει από πολλά αίτια, όπως για παράδειγμα η διάψευση μιας κατάστασης που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου.

Απ'τους χειρότερους θυμούς.

Μάλλον ήταν από εκείνα τα πράγματα που λες όταν θες να διατηρήσεις το πέπλο ερωτικού μυστηρίου.

Αλλά και πάλι εγώ πίστεψα.

Και διαψεύδω πάλι τον εαυτό μου που νόμιζε ότι είχε ξεπεράσει το στάδιο της αφέλειας.

I'll never be free if I'm not free now

Κάθομαι στον καναπέ κάτω απτη ζεστή κουβέρτα, κρυώνω πολύ βέβαια, πίνω γαλλικό φουντούκι και ακούω την πλειλιστ blue christmas. Θα την ήθελα λίγο πιο τζαζ αλλα μ'αρέσει κι έτσι. Που και που κοιτάζω τον σπασμένο καθρέφτη στον τοίχο απέναντι (κάθε φορα διαπιστώνω και περισσότερο πόσο του πάει). Θα ήθελα ένα πικ απ εδώ μέσα. Ίσως να προτιμούσα την κιθάρα σου. Τα χέρια μου είναι παγωμένα και κοιτάω ανά δέκα λεπτά το κινητό μου. Σε σκέφτομαι να μου μιλάς για κόσμους και σκύλους και επανάσταση και ηχητικά κύματα και δεν καταφέρνω να διαβάσω. Ο οργανισμός μου αργοπεθαίνει από καπνό και αλκοόλ. Είναι εθιστικά αλλά και πάλι όχι τόσο όσο εσύ. Θέλω να σε δω.

some things can never die

Θυμάμαι μια σχισμή στο στήθος 

και όλο το γέλιο να ξεχειλίζει.

Θυμάσαι;

Φοβάσαι;

Να μη φοβάσαι τις λέξεις σου, 
είναι μονάχα τα ρούχα σου.

Δε θα πω τίποτα 

για την επέτειο των 22 μου χρόνων. 

Ίσως να πω 

πως χάρηκα βέβαια λίγο.

Σχεδόν αφέθηκα.

Τεχνάσματα και αυταπάτες

μου θυμίζουν πως είμαι ακόμα εδώ

σ'αυτόν τον χρόνο που κάποιος έχει ορίσει και για μένα.

Μα φυσικά

τίποτα δεν έχω να χάσω πλέον.

Ένα πράγμα μου αναγνωρίζω σίγουρα

και ονομάζεται αισιοδοξία.

Αδιέξοδες τεχνικές επανασύνδεσης

με τον ομφάλιο λώρο που μας έδενε (δένει).

Να και κάτι ακόμη που γνωρίζω σίγουρα.

Βρίσκομαι τόσο κοντά στον πυρήνα σου

και εσύ βρίσκεσαι τόσο κοντά στον δικό μου.

Εκεί στα βαθιά σου

αγαπιέμαι

και 

πεθαίνω.

Θα κάνω ένα στριφτό τσιγάρο

και θα κοιμηθώ.

παρ-ακμή

κλαίω ασταμάτητα 8 ώρες

το σώμα μου φωνάζει "προσοχή, κίνδυνος"

έχεις νιώσει ποτέ μία παράλληλη πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα;

πονάω παντού

αλλά δε μπορώ να κοιμηθώ

σκέφτομαι τα χέρια σου πάνω μου απαλά, να πηγαινοέρχονται αρμονικά

θα με έπαιρνε μάλλον ο ύπνος έτσι

ξαναβάζω τα κλάματα 

δεν είσαι πουθενά και θυμώνω και ξέρω ότι δε μπορώ να σου πω κάτι 
και θυμώνω περισσότερο

σκέψου ένα αόρατο χέρι να σε παραβιάζει και την αμέσως επόμενη στιγμή να νιώθεις ξαφνικά άδειος

δεν έχω τρομάξει ποτέ πιο πολύ

θέλω να παραιτηθώ

κουράστηκα

φοβάμαι πως δε θα συνέλθω ξανά

κρύβομαι στην προσωπική μου σαπίλα και νιώθω ασφαλής.

ταυτόχρονο

αόρατη, 

παντοδύναμη, 

ανατριχιαστική 

αύρα.

Do I compel you like you compel me?

So put your warm little hands where I can see them

Put those hands on my face

Tell me you love me

And no one else
Or close those little hands
Now they're fists
Now they're little fists

Punch a hole in me with those fists
If you ever wanted to punch a hole in me
And find out what's in me

Still you and no one else

And I'll explain my love for you
On another day

Σε βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου

ξυπνάω με δάκρυα και θυμό

πίνω ένα καφέ και κάνω ένα τσιγάρο

αλλά υπάρχεις

υπάρχεις παντού

στο δυσλειτουργικό μου κεφάλι

στο νεκρό μου σώμα

υποφέρω να σε βγάλω

άρα απλώς σε παγώνω

χάριν λειτουργικότητας.

μου'χεις κάψει το κεφάλι

γενικά το σύστημα

κάπως μπλε σκούρο

Το ερώτημα είναι εσύ νιώθεις αιχμάλωτη;

αν όχι, 

να είσαι ευτυχής με αυτό.

αν ναι, 

δεν είναι κρίμα να νιώθουμε και οι δύο έτσι;

κίτρινο

δεν 

πειράζει,

εσύ 

προσπαθείς 

να 

κρυφτείς 

πίσω 

απ'το

 "δάχτυλό" 

σου.

Pass me that lovely little gun
My dear, my darling one

διάλεξε και πάρε

Mπορώ να περπατάω στο δρόμο και να προσποιούμαι ότι δεν τρέχει τίποτα, χωρίς να ξέρεις πόσο σε σκέφτομαι

Μπορώ να ξεκινήσω και να αφήσω στη μέση χιλιάδες αναρτήσεις που να αναφέρονται σε σένα, ώστε να μην χρειαστεί να τις διαβάσεις ποτέ

Μπορώ να "ξεχνάω" το κινητό μου στο σπίτι κάθε που πίνω παραπάνω για να σε γλιτώσω από την παραμικρή ενόχληση

Μπορώ ακόμη να εξαφανίσω εντελώς την ύπαρξή μου, έτσι ώστε εσύ να απελευθερωθείς για πάντα από μένα

Το θέμα είναι είναι ότι σε όλες τις παραπάνω πιθανές επιλογές για μένα ο παρονομαστής είναι κοινός.

"Η εργασία απελευθερώνει" ..

Το τραγικό είναι πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και τα κτήνη συνεχίζουν να αναπνέουν.