~

Μα όσους έρωτες και να δω μπροστά μου ζωγραφισμένους και άυλους ή ζωντανούς και αληθινούς κανείς δεν θα μιλά όσο ο δικός μας.

Πεθαίνω στον φόβο μην έχει πεθάνει αυτό που κάποτε είχαμε, ξέρεις αυτό το κάτι (σου) που θυμίζει γλυκό παραμύθι, γιατί μαζί του πεθαίνω και εγώ.