Σε βλέπω στον ύπνο μου και ξυπνάω ιδρωμένη.
αστάθεια παντού
εκτός απτην ενέργεια που συνεχίζει να ρέει και η ύλη ν'ανακυκλώνεται
Θα ξημέρωνε. Με το πρώτο φως θα ξυπνούσα, θα έβρισκα πάνω σε ένα ξύλινο τραπέζι τα χέρια σου, απαλά, ν'ακουμπούν μια ζεστή κούπα καφέ, δίπλα ένα ψωμί μαύρο με σπόρους (το αγαπημένο μου), ένα καλάθι με φρούτα και ακόμη μία ζεστή κούπα, για μένα όλα όπως θα ψυθίριζες. Θα καθόμουν ακριβώς απέναντι σου, θα σε κάρφωνα με τα μάτια, καθαρίζοντας ένα μανταρίνι, θα έψαχνα με τα γόνατα μου τα δικά σου και ύστερα καθώς θα μου έσκαγες ένα από εκείνα τα χαμόγελα, τα στραβά, τα γεμάτο νοήματα, εγώ -μετά από δευτερόλεπτα σιγής- θα σου έλεγα γεμάτη ενθουσιασμό να φάμε το ζεστό ψωμί πριν κρυώσει.
Για όλα τα πρωινά σαν κι'αυτό
που θα γράφω για σένα
με ένα τσιγάρο στο χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου