παρ-ακμή

κλαίω ασταμάτητα 8 ώρες

το σώμα μου φωνάζει "προσοχή, κίνδυνος"

έχεις νιώσει ποτέ μία παράλληλη πραγματικότητα μέσα στην πραγματικότητα;

πονάω παντού

αλλά δε μπορώ να κοιμηθώ

σκέφτομαι τα χέρια σου πάνω μου απαλά, να πηγαινοέρχονται αρμονικά

θα με έπαιρνε μάλλον ο ύπνος έτσι

ξαναβάζω τα κλάματα 

δεν είσαι πουθενά και θυμώνω και ξέρω ότι δε μπορώ να σου πω κάτι 
και θυμώνω περισσότερο

σκέψου ένα αόρατο χέρι να σε παραβιάζει και την αμέσως επόμενη στιγμή να νιώθεις ξαφνικά άδειος

δεν έχω τρομάξει ποτέ πιο πολύ

θέλω να παραιτηθώ

κουράστηκα

φοβάμαι πως δε θα συνέλθω ξανά

κρύβομαι στην προσωπική μου σαπίλα και νιώθω ασφαλής.