σε έναν κύκλο κάθε σημείο είναι ταυτόχρονα αρχή και τέλος

αφήνω τους απολογισμούς για φέτος. Οι αριθμοί πάντα ήταν εχθροί μου.
έχω μαζέψει όλα μου τα μηδενικά σε μια σειρά και αρχίζω να τα πυροβολώ.
αν με ρωτάς θέλω ο ανύπαρκτος αυτός κυριούλης να μου φέρει εσένα.

το καινούριο μου κόλλημα απ'ότι φαίνεται.

φιξ γιου

το κεφάλι μου μια ανακατωμένη βιβλιοθήκη. εκατομμύριες σκέψεις που προσπαθούν να αρχειοθετηθούν. Θα τις αρχειοθετήσω αυτή τη φορά. Το ξέρω οτι θα τα καταφέρω, κι ας με κοιτάς με αυτή την αμφιβολία στα μάτια.
  
η σταθερά μας ελπίζω να μένει εγκλωβισμένη και προστατευμένη στη φούσκα της.
θα σε πάω πίσω στην αρχή μας.

όλος ο χώρος και χρόνος δικός σου.




μη με διαβάζεις.γιατί το μοναδικό μέρος που μπορώ να κρύψω τις σκέψεις μου είναι εδώ και εσύ μπορεί να μην θέλεις να τις βλέπεις.

θέλω έναν άνθρωπο δικό μου. να τον κερδίζω κάθε μέρα ξανά και ξανά. και αν κάπου το χάνουμε στην πορεία, να γυρίζω και να τον βρίσκω να με περιμένει εκεί που το είχαμε αφήσει.

το καλό μου το ξέρω μόνο εγώ

το φως μ' ενοχλεί.

σύρθηκα μέχρι τον καναπέ, μπας και βρω ένα μέρος να κρυφτώ.

θέλω λίγη σκιά, λίγα λεπτά ακόμη.

ήταν λέει όλα ένα ψέμα, ένα κακόγουστο αστείο.

Αλλά το φως με βρήκε ξαπλωμένη με τα γόνατά μου σφιχτά στο στήθος μου και τα δόντια μου να τρίζουν.Πάντα πρέπει να συναντήσεις την επόμενη μέρα, εκείνα τα 2-3 δευτερόλεπτα που αντικρίζεις την γαμημένη πραγματικότητα, η οποία έρχεται να σου προσθέσει το γνωστό βάρος που θα κουβαλάς τις ώρες που υπολείπονται μέχρι να ξανακοιμηθείς.

κάπου σκατά ήμουν χτες το βράδυ.

δε θυμάμαι ούτε πόσο ήπια ούτε με ποιον ήμουν.

μόνο αυτός ο πόνος στο στήθος μου πετάει ένα clue ότι κάποιος θα μου μιλούσε και εγώ θα τον άκουγα ανάβοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο.

ο καφές κυνηγά τα μόρια του οινοπνεύματος στο αίμα μου.

θέλω να σταματήσω τον εγκέφαλό μου να φορτώνει συνέχεια δεδομένα.

μου λείπεις τόσο πολύ αλλά φεύγω μακριά από τις εικόνες.

βγήκα στο μπαλκόνι μου σήμερα, έκλεισα τα μάτια και άκουσα την πόλη που αδιαφορούσε για τα δικά μου προβλήματα.