όσο εσύ χάνεσαι

(..)
Η αγάπη είναι συντροφιά.
Δε ξέρω πια να οδεύω μόνος μου στους δρόμους,
γιατί πια μόνος δεν μπορώ να οδεύω.
Μια σκέψη ορατή με κάνει να πηγαίνω πιο γρήγορα 
να βλέπω λιγότερο,
και μαζί να χαίρομαι που οδεύω βλέποντας τα πάντα.
Ακόμη κι η απουσία της είναι κάτι που είναι μαζί μου.
Κι εγώ την αγαπάω τόσο 
που δεν ξέρω πώς να την επιθυμώ.
Σαν δεν την βλέπω, 
τη φαντάζομαι κι είμαι δυνατός σαν τα ψηλά δέντρα.
Αλλά σαν την βλέπω τρέμω,
δεν ξέρω τί έγινε αυτό που αισθάνομαι στην απουσία της.
Ολόκληρος είμαι κάποια δύναμη που με εγκαταλείπει.
Όλη η πραγματικότητα με κοιτάζει 
σαν ένα ηλιοτρόπιο που χει στο κέντρο του το πρόσωπό της.

(..)
Πέρασα τη νύχτα ολόκληρη, χωρίς να μπορώ να κοιμηθώ,
βλέποντας αδιάκοπα τη μορφή της
βλέποντάς την πάντα με τρόπους διαφορετικούς απ'ότι τη συναντώ.
Κάνω σκέψεις με την ανάμνηση αυτού που είναι όταν μου μιλάει,
και σε κάθε σκέψη εκείνη αλλάζει σύμφωνα με την ομοιότητα της.
Αγαπώ είναι σκέφτομαι.
Σαν τη σκεφτώ, σχεδόν ξεχνάω να αισθάνομαι.
Δεν ξέρω τί θέλω, ακόμη κι απ'αυτήν,
κι εγώ μόνο αυτήν σκέφτομαι.
Μια μεγάλη αφηρημάδα ζωντανεύει μέσα μου.
Όταν επιθυμώ να τη συναντήσω,
σχεδόν επιθυμώ να μην την συναντήσω,
για να μην πρέπει να την αφήσω μετά.
Και προτιμάω να τη σκέφτομαι,
γιατί όπως είναι με κάνει και φοβάμαι.
Δεν ξέρω τί θέλω, 
ούτε θέλω να ξέρω τί θέλω.
Θέλω μόνο να τη σκέφτομαι.
Δεν ζητάω τίποτα από κανέναν, 
ούτε απ'αυτήν,
μόνο να σκέφτομαι.

απόσβεση

Θυμώνω, 

και πιο πολύ θυμώνω που διαπιστώνω ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να θυμώνω.

Βέβαια, ο θυμός μπορεί να πηγάζει από πολλά αίτια, όπως για παράδειγμα η διάψευση μιας κατάστασης που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου.

Απ'τους χειρότερους θυμούς.

Μάλλον ήταν από εκείνα τα πράγματα που λες όταν θες να διατηρήσεις το πέπλο ερωτικού μυστηρίου.

Αλλά και πάλι εγώ πίστεψα.

Και διαψεύδω πάλι τον εαυτό μου που νόμιζε ότι είχε ξεπεράσει το στάδιο της αφέλειας.

I'll never be free if I'm not free now

Κάθομαι στον καναπέ κάτω απτη ζεστή κουβέρτα, κρυώνω πολύ βέβαια, πίνω γαλλικό φουντούκι και ακούω την πλειλιστ blue christmas. Θα την ήθελα λίγο πιο τζαζ αλλα μ'αρέσει κι έτσι. Που και που κοιτάζω τον σπασμένο καθρέφτη στον τοίχο απέναντι (κάθε φορα διαπιστώνω και περισσότερο πόσο του πάει). Θα ήθελα ένα πικ απ εδώ μέσα. Ίσως να προτιμούσα την κιθάρα σου. Τα χέρια μου είναι παγωμένα και κοιτάω ανά δέκα λεπτά το κινητό μου. Σε σκέφτομαι να μου μιλάς για κόσμους και σκύλους και επανάσταση και ηχητικά κύματα και δεν καταφέρνω να διαβάσω. Ο οργανισμός μου αργοπεθαίνει από καπνό και αλκοόλ. Είναι εθιστικά αλλά και πάλι όχι τόσο όσο εσύ. Θέλω να σε δω.

some things can never die

Θυμάμαι μια σχισμή στο στήθος 

και όλο το γέλιο να ξεχειλίζει.

Θυμάσαι;

Φοβάσαι;

Να μη φοβάσαι τις λέξεις σου, 
είναι μονάχα τα ρούχα σου.

Δε θα πω τίποτα 

για την επέτειο των 22 μου χρόνων. 

Ίσως να πω 

πως χάρηκα βέβαια λίγο.

Σχεδόν αφέθηκα.

Τεχνάσματα και αυταπάτες

μου θυμίζουν πως είμαι ακόμα εδώ

σ'αυτόν τον χρόνο που κάποιος έχει ορίσει και για μένα.

Μα φυσικά

τίποτα δεν έχω να χάσω πλέον.

Ένα πράγμα μου αναγνωρίζω σίγουρα

και ονομάζεται αισιοδοξία.

Αδιέξοδες τεχνικές επανασύνδεσης

με τον ομφάλιο λώρο που μας έδενε (δένει).

Να και κάτι ακόμη που γνωρίζω σίγουρα.

Βρίσκομαι τόσο κοντά στον πυρήνα σου

και εσύ βρίσκεσαι τόσο κοντά στον δικό μου.

Εκεί στα βαθιά σου

αγαπιέμαι

και 

πεθαίνω.

Θα κάνω ένα στριφτό τσιγάρο

και θα κοιμηθώ.