Λέξεις με ρούμι

Σήμερα τα μάτια μου κόλλησαν σε αυτήν την ίσως μελό αδιάφορη τοιχοκολλημένη αγγελία:
"Πωλείται: Kεραυνοβόλος έρωτας.Χρησιμοποιημένος μόνο μια ματιά.Ανθεκτικός στο χρόνο,στις απιστίες,στα ευφάνταστα ψέματα και στις ανόητες αλήθειες.Τιμή διαπραγματεύσιμη."

Στέκομαι και διαβάζω.
Μπα.
To αστείο είναι οτι πριν (ξέρεις πότε πριν) σκέφτηκα να σε ερωτευτώ με λεπτομέρεια γυμνού δευτερολέπτου.Χαμογέλασα γιατί ήξερα και μετά πέταξα τη σκέψη μου στα σκουπίδια,γνωρίζοντας πόσο ανώφελη ηταν.
(Κι όμως.)

Οι φίλοι μου χωρούν στη γραμμή ενός μπλε τετραδίου.Έτσι θέλω να μείνει.
(Μου λείπετε τόσο πολύ.)

Ξέρεις τι θα θελα;
Να είναι Μάιος, 5 και μισή το απόγευμα.Να φορώ την αγαπημένη μου καλοκαιρινή μπλούζα με μία ελαφριά ζακέτα και ένα τζιν σορτς, και να πίνω μία παγωμένη μπύρα στην παραλιακή.Να περιεργάζομαι το γυάλινο μπουκάλι με τους ξηρούς καρπούς και τις σταφίδες.Να απορροφώμαι από την παραμικρή ανούσια συζήτηση των περαστικών.Τα περιστέρια να τρώνε κέικ σοκολάτας.Να μυρίζει έντονα καυσαέριο.Από το απέναντι παράθυρο να ανεμίζει η λευκή κουρτίνα.Να αγναντεύω την βιτρίνα του μαγαζιού στην άλλη πλευρά του δρόμου και να σε περιμένω να μισήσουμε την άνοιξη μαζί.

Le vent nous a portέ

Φτερουγες πουλιων που ζωντανευουν κατω απο το χαδι σου.

Σαλευουν,τα χρωματα τους ανακατευονται,

οι αισθησεις μπερδευονται,

νηματα απεραντα που με τυλιγουν.

Ενα ατελειωτο κουβαρι απο χρωματιστες ριγες φλερταρει με τα ποδια μου,

ενα κουβαρι μεταξωτες κλωστες που με τυλιγει απο κατω μεχρι πανω,

ωσπου το βλεμμα μου να φυλακιστει στο δικο σου.

Τοτε οι παλμοι αυξανονται,η καρδια επιταχυνει,

βγαινει απο το στηθος μου.

Δε βλεπω.

Δεν ακουω.

Μοναχα τις κλωστες αισθανομαι που με πνιγουν,

που ξεχυνονται και φυλακιζουν τα μελη μου.

Και καπου εκει ελευθερωνομαι,

σπαω το πολυχρωμο κουκουλι μου 

και αναδυομαι σαν πεταλουδα.

(Αι αντι για ε)