Deja vu

"-Δε θέλετε να σας πω για μη απεσταλμένα γράμματα στη γυναίκα ΑΩ;"
"-Μήπως την κάνετε πρότυπο ονομάζοντάς την έτσι;"
"-Όχι,την ονομάζω ΑΩ γιατί είναι η πρώτη και η τελευταία.Δεν είναι σειριακός αριθμός.Tης έγραψα γράμματα που δεν έστειλα ποτέ.Γράμματα που πέταξα στον υπόνομο ή στην τουαλέτα."
"-Μπουκάλια στη θάλασσα."
"-Μπουκάλια σκατά.Βασικά όχι,είναι πιο ρομαντικό.Σκεφτείτε έναν τρωγλοδύτη που ζει στον υπόνομο,βρίσκει τα γράμματα,τα μαζεύει,τα διαβάζει και ονειρεύεται.Ίσως ζηλεύει αυτήν την αγάπη.Πρέπει να έγραψα χίλια γράμματα.Θυμάμαι το δωμάτιο σε ένα μικρό σαλέ που είχα νοικιάσει.Όλα αυτά σας τα λέω εμπιστευτικά,φυσικά."
"-Εδώ και ώρα μιλάμε εμπιστευτικά."
"-Θα μπορούσα να της είχα γράψει ένα τραγούδι αντί για γράμματα.Το "μη μ'αφήσεις" του Μπρελ ή κάτι τέτοιο.Οι Βέλγοι μιλούν αργά αλλά κατανοητά.Πού είσαι, τί κάνεις, τι φοράς;"
"-Ορίστε;"
"-Όλα αυτά είναι.Ξυπνούσα και αναρωτιόμουν όλα αυτά για εκείνη.Έπεφτα να κοιμηθώ με τις ίδιες ερωτήσεις.Κάποια στιγμή,όμως,ήθελα απαντήσεις."
"-Πώς ήταν η συνάντησή σας;"
"-Δεν είχαμε μιλήσει ούτε γράψει ο ένας στον άλλον.Εκτός αν έλαβε ποτέ τα γράμματα που 'χα ρίξει στην τουαλέτα.Δεν ήξερα τί να περιμένω.Δεν ήξερα τίποτα."

...
"Δε θέλω να είμαι μια ασήμαντη κουκκίδα δίπλα σου." , ο ήχος της φωνής της ακόμα βιάζει τα αυτιά μου.