2 ή 3 εβδομάδες πριν

Και έχω αυτό το κακό.

Το κακό της σύγκρισης.

Σύγκρισης καταστάσεων,συμπεριφορών,συναισθημάτων,ανθρώπων.

Πολύ μεγάλο κακό,αν και ίσως ανθρώπινο,καθημερινό.

Περιμένω την καλύτερη στιγμή της μέρας.Ή του μήνα.

Το κακό,όμως,στο να πλαγιάζουμε μαζί,είναι πως πολλές φορές χωράει άλλος ένας στο κρεβάτι μας,ανάμεσα μας.

Ο κακός μας εαυτός.

Έχουμε ζήσει τόσα μαζί που,πλέον,έχουμε ένα δέρμα,το οποίο,αγάπη μου,είναι μάταιο να τραβάμε.

Άδεια πόλη η δική μου

Και λες δεν καταλαβαινω.

Εσυ καταλαβαινεις οτι περπαταω στους αδειους δρομους,μπαινω στο αδειο σπιτι,καθομαι στον αδειο καναπε,κοιταζω τους αδειους τοιχους,καπνιζω το αδειο εργοστασιακο μου τσιγαρο μπας και γεμισω καποια αδεια μου αισθηση,μυριζω την αδεια ατμοσφαιρα,αγγιζω το αδειο κρεβατι,κοιταζω μεσα στον αδειο καθρεφτη που τωρα αδειο καθρεφτιζει το αλλοτε γεματο δωματιο,ανοιγω την σομπα για να ζεστανει την αδεια μου ψυχη,διαβαζω το βιβλιο που εχω ξεχασμενο σε εκεινο το ραφι αδειαζοντας καθε σκεψη,κλεινω τα ματια για να πνιξω τα αδεια μου δακρυα;

ακου

(And you are the wolf

And I am the moon

And in the endless sky we are but one

We are alive

In my dreams wolf and I

How many days and nights will come and go
While the only light you'll see is from my glow)

Μαλλον οι περισσοτερες απο τις σκιες αυτης της ζωης

προκαλουνται επειδη στεκομαστε κοντα στην ιδια τη λιακαδα μας.

(όταν κανείς γύρω μου δεν καταλαβαίνει.)

είσαι αυτό το "τίποτα",
όταν με ρωτάνε 
"τί έχεις".

( http://www.youtube.com/watch?v=AI7BH0bcRU8 )